“தமிழ்நாட்டில் தமிழர்களுக்கு அங்கீகாரம் இல்லை?” – மொழி, இனம் மற்றும் அரசியல் ஒடுக்குமுறையின் புதிய அலறல்
அறிமுகம்
“தமிழ்நாட்டில் தமிழர்களுக்கே அங்கீகாரம் இல்லை” என்ற குற்றச்சாட்டு சமீப காலங்களில் சமூக ஊடகங்களிலும், அரசியல் அரங்கங்களிலும் பெரும் விவாதத்தை உருவாக்கியுள்ளது. இதனுடன் சேர்ந்து “வன்முறையை தூண்டும் அரசு” என்ற விமர்சனமும் மேலெழுந்துள்ளது. இவை இரண்டும் — தமிழர் தேசிய உணர்வு, மத்திய-மாநில அரசியல் வலிமை சமநிலைகள், குடியுரிமைச் சட்டங்கள், மொழி மற்றும் இன அடையாளம் ஆகியவற்றின் மையத்தில் எழுந்திருக்கும் முக்கிய கேள்விகள்.
முக்கிய வாதங்கள் மற்றும் அரசியல் எதிர்பார்ப்புகள்
தமிழ்நாட்டில் கடந்த சில ஆண்டுகளாக மத்திய அரசின் நடவடிக்கைகள் — குறிப்பாக குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம் (CAA), அகதிகள் மீதான அணுகுமுறை, மற்றும் மும்மொழிக் கொள்கை — குறித்து பல்வேறு அரசியல், சமூக அமைப்புகள் எதிர்ப்பு தெரிவித்து வருகின்றன.
இந்த வாதங்களின் மையப்புள்ளி தெளிவாக இருக்கிறது:
“தமிழர்களின் அடையாளம், மொழி, கலாச்சாரம், மற்றும் உரிமைகள் தேசிய ஒருமைப்பாடு என்ற பெயரில் மறைக்கப்படுகின்றன.”
தமிழக அரசியல் வரலாற்றில், “இலங்கை அகதிகள்”, “ரோஹிங்கியா குடியேற்றம்”, மற்றும் “மத்திய அரசு தலையீடு” போன்ற விஷயங்கள், தேர்தல் காலங்களில் தமிழர் உணர்வுகளை தூண்டும் முக்கிய கருவிகளாக மாறியுள்ளன.
இதேபோல், “தமிழர்களுக்கே தமிழ்நாட்டில் அரசாட்சி உரிமை வேண்டும்” என்ற கோசங்கள் மீண்டும் எழுந்துள்ளன — இது தமிழர் தனித்துவ அடையாள அரசியலின் மீளுருவாக்கம் எனக் கூறலாம்.
“வன்முறையை தூண்டும் அரசு” – விமர்சனத்தின் வேர்கள்
“வன்முறையை தூண்டும் அரசு” என்ற குற்றச்சாட்டு பெரும்பாலும் தேர்தல் முன்பட்ட அரசியல் ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
இதற்கான பின்புலம் இருவிதமாகப் புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது:
-
அரசியல் ஆதாய நோக்கம்: சில குழுக்கள் மற்றும் கட்சிகள் இன, மொழி, மத அடையாளங்களை தூண்டி வாக்கு வங்கிகளை உறுதி செய்ய முயற்சிப்பதாக குற்றஞ்சாட்டப்படுகிறது.
-
நிர்வாகப் பிழைகள்: அகதிகள், சட்டவிரோத குடியேற்றம், மற்றும் பாதுகாப்பு குறைபாடுகள் குறித்து மாநில அரசு சரியான நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை என சில நீதிபதி, பாதுகாப்பு அமைப்புகள் மற்றும் ஊடகங்கள் கூறுகின்றன.
ரோஹிங்கியா, பங்களாதேஷ், இலங்கை அகதிகள் குறித்து உள்ள அரசியல் விவாதங்கள் சமூக நிலையை பாதிக்கும் வகையில் தீவிரப்படுத்தப்படுவதாகவும், சட்ட மற்றும் பாதுகாப்பு அமைப்புகள் அதைப் பற்றி எச்சரிக்கின்றன.
மொழி, இன அடையாளம் மற்றும் எதிர்ப்பு வாதங்கள்
தமிழ் மொழி மற்றும் தமிழர் அடையாளம் குறித்த விவாதம் புதியதல்ல. ஆனால், தற்போது அது கல்வி கொள்கை, வேலைவாய்ப்பு ஒதுக்கீடு, மற்றும் அதிகார அமைப்புகளில் பிரதிநிதித்துவம் போன்ற தளங்களில் புதிய வடிவம் எடுத்து வருகிறது.
மும்மொழிக் கொள்கை, தேசிய கல்விக் கொள்கை (NEP), மற்றும் மத்திய அரசின் அதிகார மையப்படுத்தல் ஆகியவை — தமிழர் அடையாளத்தின் மீதான அடக்குமுறையாகப் பார்க்கப்படுகின்றன.
இதனிடையே சில தமிழ் தேசிய இயக்கங்கள்,
“தமிழர் அடையாளம் இல்லாத இந்தியா என்பது பாசிசத்தின் உருவம்”
என்ற கூற்றை வலியுறுத்தி வருகின்றன.
தமிழர் அடையாளத்தின் அரசியல் எதிர்காலம்
தமிழ்நாட்டில் தமிழர் அடையாளம் எப்போதுமே அரசியல் வலிமையின் அடிப்படை. “திராவிட இயக்கம்” அதனை சமூக நீதி வழியாக கட்டியெழுப்பியது; தற்போதைய தலைமுறைகள் அதனை குடியுரிமை, கல்வி, வேலைவாய்ப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு உரிமைகள் வழியாக மறுபரிசீலனை செய்கின்றன.
இந்த நிலையில், “தமிழருக்கு தமிழ்நாட்டில் அங்கீகாரம் இல்லை” என்ற குற்றச்சாட்டு ஒரு பரிசோதனைக்குரிய அரசியல் உணர்வாக மாறியுள்ளது.
முடிவுரை
தமிழர் அடையாளம் என்பது வெறும் இன உணர்வு அல்ல; அது மொழி, கலாச்சாரம், வரலாறு மற்றும் அரசியல் தன்னாட்சியின் பிரதிநிதி.
மத்திய அரசு, தமிழர் உணர்வை மதிக்காத செயல்களில் ஈடுபட்டால், அது தமிழ்நாட்டின் சமூக ஒற்றுமையை மட்டுமல்ல, இந்திய அரசியலின் அடிப்படைத்தன்மையையும் கேள்விக்குள் கொண்டு வரும்.
இன்று எழுந்திருக்கும் இந்த கேள்வி —
“தமிழ்நாட்டில் தமிழர்களுக்கே அங்கீகாரம் இல்லை?”
என்பது அரசியல் சவாலாக மட்டுமல்ல; அது இந்திய ஜனநாயகத்தின் உண்மையான பரீட்சை ஆகும்.
0 Comments
premkumar.raja@gmail.com