முத்தமிழ் காவலர் கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம் பிள்ளை – வாழ்வும் பாரம்பரியமும் - இரா பிரேம் குமார்

 

கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம் பிள்ளை (K.A.P. Viswanatham Pillai) எனப் பரவலாக அறியப்படும் முத்தமிழ் காவலர், 20-ஆம் நூற்றாண்டின் மிக முக்கியமான தமிழ் அறிஞர், பேச்சாளர் மற்றும் சமூகச் செயற்பாட்டாளர் ஆவார். திருச்சியைப் பிறப்பிடமாகக் கொண்ட அவர், முறையான கல்வி இன்றியே தன்னிச்சையான பயிற்சியால் தமிழ் இலக்கியத்தையும் சித்த மருத்துவத்தையும் ஆழமாகக் கற்றுத் தேர்ந்தவர். அவரது வாழ்க்கை முழுவதும் தமிழ் மொழி, தமிழ் அடையாளம், சமூக நீதி ஆகியவற்றுக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு போராட்டமாகவே அமைந்தது.

 
ஆரம்ப வாழ்க்கையும் அறிவுத் துவக்கமும்

 

1899 நவம்பர் 10 அன்று, பெரியண்ண பிள்ளை – சுப்புலட்சுமி தம்பதியருக்கு, புகையிலை வியாபாரத்தில் ஈடுபட்ட கூட்டு குடும்பத்தில் விசுவநாதம் பிள்ளை பிறந்தார். அந்தக் குடும்பத் தொழிலையே அடையாளமாகக் கொண்டு அவரது பெயரின் முன் எழுத்துகளாக K.A.P. அமைந்தன. ஐந்து வயதிலேயே முத்துசாமி கோனார் அவர்களிடம் தமிழ் எழுத்துகளை கற்றுக் கொண்டார். மொழிப் பற்றும் பேச்சுத் திறனும் இளமையிலேயே வெளிப்பட்டு, 1921-இல் “அன்பு” என்ற தலைப்பில் தனது முதல் பொது உரையை நிகழ்த்தினார். அன்பு, மனிதநேயம், சமூக ஒற்றுமை ஆகியவை அவரது சிந்தனையின் மையமாகத் தொடர்ந்தன.

 அரசியல் பங்களிப்பும் சமூக சீர்திருத்தமும்

 

திராவிட இயக்கங்களின் வளர்ச்சிக் காலத்தில் விசுவநாதம் பிள்ளை முக்கியமான அரசியல் பாத்திரம் வகித்தார். நீதி கட்சியின் முதல் பொதுச் செயலாளராக இருந்து, 1940 வரை அந்தப் பொறுப்பைச் செய்தார். பின்னர் அந்த இடத்தை சி.ந.அண்ணாதுரை ஏற்றுக் கொண்டார்.
1937–1940 காலகட்டத்தில் நடந்த இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் தீவிரமாக ஈடுபட்டதற்காக அவர் சிறை சென்றார்.

 

பெரியார் ஈ.வி. ராமசாமி தொடங்கிய சுயமரியாதை இயக்கத்தை முழுமையாக ஆதரித்த விசுவநாதம் பிள்ளை, சாதி வேறுபாடு, மத மூடநம்பிக்கை, சமூக அநீதி ஆகியவற்றை கடுமையாகக் கண்டித்தார். தமிழகம் முழுவதும் எண்ணற்ற பொதுக்கூட்டங்களை நடத்தி, சிந்தனை விழிப்புணர்வை உருவாக்கினார். மேலும், தஞ்சாவூரில் தமிழ் பல்கலைக்கழகம் உருவாகுவதற்கும் அவரது பங்களிப்பு குறிப்பிடத்தக்கதாக இருந்தது.

 

“திராவிடர்” என்ற பெயருக்கு எதிர்ப்பு – “தமிழர் கழகம்” வேண்டுகோள்

சுயமரியாதை இயக்கத்தின் சமூகநீதி இலக்குகளுக்கு ஆதரவாக இருந்த போதிலும், “திராவிடர் கழகம்” என்ற பெயரை விசுவநாதம் பிள்ளை ஏற்கவில்லை.

“திராவிடர்” என்ற பொதுப்பெயர், தமிழர்களின் தனித்த மொழி, வரலாறு, நாகரிக அடையாளத்தை薄ப்படுத்துகிறது என்றே அவர் கருதினார்.

அதனால், அந்த இயக்கம் “தமிழர் கழகம்” என்ற பெயரில் இயங்க வேண்டும் என அவர் வலியுறுத்தினார். சமூக சீர்திருத்தம், சுயமரியாதை, பகுத்தறிவு ஆகிய அனைத்தும் தமிழ் மொழி மற்றும் தமிழ் அடையாளத்தை மையமாகக் கொண்டே முன்னெடுக்கப்பட வேண்டும் என்பது அவரது உறுதியான நிலைப்பாடாக இருந்தது.

இந்தக் கருத்து அதிகாரப்பூர்வமாக ஏற்கப்படாவிட்டாலும், பின்னாளில் உருவான தமிழ் தேசிய சிந்தனைகளுக்கு வலுவான அடித்தளமாக அமைந்தது.

தமிழ் மொழி, இசை மற்றும் இலக்கியப் பணிகள்

 

1942-ஆம் ஆண்டு வலுப்பெற்ற தமிழ் இசை இயக்கத்தில் விசுவநாதம் பிள்ளை முக்கிய பங்கு வகித்தார். மேடைகளில் தெலுங்கு, சமஸ்கிருத பாடல்கள் ஆதிக்கம் செலுத்திய காலத்தில், தமிழ் இசைக்கு உரிய இடம் கிடைக்க வேண்டும் என அவர் தீவிரமாகப் போராடினார்.

 

அவர் 25-க்கும் மேற்பட்ட நூல்களை எழுதியுள்ளார். அவை தமிழ் இலக்கியம், சித்த மருத்துவம், பொருளாதார சிந்தனை, ஒழுக்கநெறி போன்ற பல துறைகளை உள்ளடக்கியவை.

60 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக திருக்குறளை மக்களிடையே பரப்பியதால்,
“முத்தமிழ் காவலர்”, “வள்ளுவர் வேல்”, “தமிழறிஞர்” போன்ற பட்டங்களைப் பெற்றார்.

அவரது பெயரில் K.A.P. விசுவநாதம் அரசு மருத்துவக் கல்லூரி போன்ற நிறுவனங்கள் உருவானது அவரது தாக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

மரபும் நினைவும

 

1994 டிசம்பர் 19 அன்று விசுவநாதம் பிள்ளை மறைந்தாலும், அவரது சிந்தனையும் பணியும் இன்னும் உயிருடன் இருக்கின்றன. “விடுதலை” போன்ற இதழ்களில் ஆசிரியராகப் பணியாற்றிய அவர், தமிழ் மொழி மற்றும் பண்பாட்டை வளர்க்க பல அமைப்புகளை நிறுவினார்.

 

முறையான கல்வி இன்றியே, தன்னலமற்ற உழைப்பால் ஒரு மாபெரும் அறிவு ஆளுமையாக உயர்ந்த விசுவநாதம் பிள்ளை,

தமிழ் அடையாளம், சமூக நீதி, சுயமரியாதை ஆகியவை பாடசாலைகளில் மட்டுமல்ல — போராட்டத்திலும் பயிற்சியிலும் உருவாகும் என்பதற்கான வாழும் சான்றாகத் திகழ்கிறார்.

 

முடிவுரை : கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம் பிள்ளையின் தமிழ் தேசியக் கனவு

 

கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம் பிள்ளையின் வாழ்க்கை முழுவதும், தமிழ் தேசியம் என்பது அரசியல் கோஷமாக அல்ல; அது ஒரு பண்பாட்டு விழிப்புணர்வாக, மொழி மரியாதையாக, சமூக ஒழுக்கமாக இருந்தது. தமிழர் தங்களைத் தாங்களே மதிக்கும் சுயமரியாதை சமூகம் உருவாக வேண்டும் என்பதே அவரது அடிப்படை கனவு.

 

“திராவிடர்” என்ற பொதுவான அடையாளத்திற்கு மாற்றாக, “தமிழர்” என்ற தெளிவான அடையாளம் முன்னிலையிலிருக்க வேண்டும் என்ற அவரது நிலைப்பாடு, தமிழ் தேசிய சிந்தனையின் அடிநாதமாக அமைந்தது. மொழி, இசை, இலக்கியம், மருத்துவம், அரசியல் — வாழ்க்கையின் அனைத்துத் துறைகளிலும் தமிழ் மையமாக இருக்க வேண்டும் என்பதே அவரது எண்ணம்.

அவர் கனவு கண்ட தமிழ் தேசியம், பிறரை வெறுக்கும் ஒன்றல்ல; தன்னை உணர்ந்து, தன்னை மதித்து, தன்னை காக்கும் ஒரு மனிதநேய தேசியம். சாதி, மதம், மேன்மை–தாழ்வு போன்ற தடைகளை உடைத்து, தமிழ் மொழியும் பண்பாடும் இணைக்கும் சமத்துவ சமூகமே அவரது இறுதி இலக்காக இருந்தது.

 

இன்றைய தலைமுறைக்கு விசுவநாதம் பிள்ளை விட்டுச் சென்ற செய்தி தெளிவானது:

தமிழ் பேசுவது மட்டும் போதாது — தமிழ் வாழ வேண்டும்;
தமிழ் வாழ வேண்டுமென்றால், தமிழர் விழிப்புணர்வுடன் வாழ வேண்டும்.

அதுவே முத்தமிழ் காவலர் கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம் பிள்ளையின் நிறைவேறாதபோதும் தொடரும் தமிழ் தேசியக் கனவு.